By 2013 yılında Evil Dead’in Fede Alvarez uyarlaması vizyona girdiğinde, film için, biraz da eskilere nostaljiden ötürü ortalam üstü denmişti. Ben ise yeni model Evil Dead’i 2013’ün en iyi korkuları arasına koyarken gönlüm çok rahattı. Koyma sebeplerimden biri de filmin yönetmeni, Fede Alvarez idi. İlk uzun metraj projesi için muazzam bir yönetmenlik sergileyen Fede Alvarez’in 3 sene sonra yeniden, yepyeni ve orijinal bir film ile geldiğini duyduğumda çıkacak filmi sabırsızlıkla beklemeye başladım. Don’t Breathe Türkiye’de Nefesini Tut adı ile çıktı ve uzun süre sonra ilk defa isminin bu kadar hakkını veren bir film izledim diyebilirim. Fede Alvarez, sadece yönetmenlikte değil, kalemiyle de ne kadar güçlü olduğunu herkese kanıtlamış diyebilirim.
Kısaca konusuna değinelim… 3 genç, kasabalarındaki evleri, çaldıkları para olmaması kaidesiyle soyarak geçimini sağlamaktadır. Ama artık çaldıklarından aldıkları paralar yetmeyince, direkt olarak para çalmaya karar verirler. Kasabanın hayalet kesiminde yaşayan ve vakti zamanında büyük bir tazminat kazanan kör bir adamı kendilerine yeni hedef olarak belirlerler. Gece eve girilecek, tazminat parası bulunacak ve yepyeni bir hayatın ilk adımı atılacak. Tabii ki planları istedikleri gitmez çünkü kör adam eski bir savaş gazisidir ve evini ezbere bilmektedir. Tereyağından kıl çekercesine işlemesi gereken plan, nefes aldırmayan bir cehenneme dönüşü verir.
Filmin fragmanı ve fikri filme gitmek adına teşvik edici. Orijinal bir senaryo olan Don’t Breathe, tam istenilen şekilde başlıyor ve tam da istenildiği gibi boğucu bir gerilimle devam ediyor. Fakat sonlara doğru hikaye, fragmanda gördüğümüzün dışına taşıyor. Eksi mi artı mı yazsam bilemedim fakat izlerken zevk aldığımı söyleyebilirim. Hikayenin köşe kapmacadan sıyrılıp bir yerden sonra derinlerde gizli sırların ortaya çıktığı saykodelik bir rehine hikayesine dönmesi herkesin beklenmeyen bir twistti. Film boyunca masumluğundan şüphe duymadığımız ve kendini savunduğuna inandığımız gazinin arka planda dönen sapıklıkları ile karşılaşınca seyirci olarak bir anda taraf değiştiriyoruz.
Film bu sebeple 4 bölümden oluşuyor aslında. Girişte karakterlerimiz evi soymaya karar veriyor, gelişmede evi soymaya kalkıyorlar ama ev sahibinin gazabına uğruyorlar. Sonra film tahmin edilemez bir dönüş yapıp alanını koruduğunu düşündüğümüz kör gaziyi bize konudan tamamen bağımsız bir alanın içerisinde gösteriyor. Alanını hırsızlardan savunan adam ile sonradan gerçekleşen twist ile ortaya çıkan gerçek arasında hiçbir bağlantı yok. Böylece hikaye ikinci bir gelişme içerisine giriyor ve sonuç bu iki gelişmenin sentezinden doğuyor. Kısacası, enfes bir yazarlık örneği.
Filmi başarılı kılanyegane detaylar müzik ve tabii ki oyunculuk. Evil Dead’i sevmiş biri olarak, Don’t Breathe ekibinin aynı ekip olduğunu hemen fark ettim. Rocky karakterini canlandıran Jane Levy, Evil Dead’in başrolüydü. Filmin müziklerini yapan Roque Banos da aynı şekilde Evil Dead’in müziklerine imzasını atan kişiydi. Ki hala Evil Dead’in soundtrack listeni açar açar dinlerim. Jane Levy, Dylan Minette, Daniel Zovatto ve kör gazi Stephen Lang muazzam bir oyunculuk sergiliyorlar. Hatta Stephen Lang rolü adına o kadar değişmiş ki Avatar’daki çılgın komutan olduğunu anlamam birkaç dakikamı aldı. Korku/Gerilim filmlerini başarılı kılan şey akılda kalan karakterlerdir. Masumluğundan şüphe duymadığımız savaçşı bir ana karakter ve kötülüğünden emin olduğumuz bir canavar. Don’t Breathe bu iki karakteri de içinde barındırıyor ve sunmakta da sıkıntı yaşamıyor.
Sözün özü… Don’t Breathe, 2016’nın en nadide eserlerinden ve son yıllarda yapılan en başarılı aksiyon gerilim filmlerinden biri. Son anına kadar bitmeyen hatta vitesini arttıran gerilimi, müzikler ile muhteşem bir şekilde harmanlanmış aksiyonu, üst düzey oyunculuğu ve fakat Fede Alvarez’in kamerası tek kelimeyle şahane. Yaz bitimi şöyle etkileyici, nefes kesici bir film izlemek istiyorum diyorsanız: Don’t Breathe, ilk tercihiniz olmalı.
Comments