By Büyük bir Spider-Man hayranı olarak ilk oyunu birkaç eksiğine rağmen bayılarak oynamıştım. Gerek şehirde gezmenin özgürlük hissi, gerekse Peter Parker’ın karakter tasarımı çok hoşuma gitmişti. En son Batman Arkham serisinde bu tadı almıştım. 2021 yılında yapılan ikinci oyunun duyuru videosunda Venom’u görükten sonra ise gerçekten heyecandan yerimde duramadım.
Insomniac Games, PS5’in itibarını kurtarmaya yemin etmiş gibi. Konsol çıkışıyla beraber çıkardıkları Spider-Man: Miles Morales ve Ratchet & Clank: Rift Apart oyunlarıyla adeta konsolu ayakta tutuyorlar. Konsol adına zayıf geçen birkaç senenin ardından PS5’in hakkını tam olarak verecek oyun olan Marvel’s Spider-Man 2 ilaç gibi geldi. Hikayeyi bir adım daha ileri taşıyıp büyüten Marvel’s Spider-Man 2‘nin nasıl olduğuna spoilersız bir şekilde bir bakalım.
Büyük Bir Avcı ve 2 Adet Spider-Man
Hikaye Miles Morales oyununun birkaç ay sonrasında geçiyor. Otto’dan sonra işsiz kalan Peter, Miles’ın okulunda öğretmen olarak işe başlamıştır ve sorunsuz bir gün geçirmeyi umar. Tahmin edebileceğiniz gibi örümcek adamlarımızın sıradan ve sorunsuz hayatları olmaz. Sınıf camlarından giren kumların ardından Sandman’in şehre saldırdığını görüyoruz. Muhteşem bir atmosferde gerçekleşen bu açılış savaşından sonra Sandman’i yakalıyoruz fakat kendisi bir şeyden korkuyor ve bizi uyarıyor. Uyardığı kişi ise Kraven’ın ta kendisi.
Kim olduğunu bilmeyenler için Kraven karakterini biraz anlatayım. Kraven Spider-Man’in en büyük düşmanlarından birisidir. Asıl adı Sergei Kravinoffolan Kraven olmasına rağmen “Kraven The Hunter” olarak anılmaktadır. Bu ismin verilmesindeki sebep ise çok iyi bir avcı olmasından kaynaklı. Kendisi özel bir serum kullanmaktadır ve bu serum sayesinde son derece güçlü bir hale gelir.
Kraven’in oyundaki motivasyonu ise, önüne gelen bütün süper güçlüleri avlayıp kendisine denk olan o kişiyi bulmaya çalışmaktır. Gücüne denk olmayan kişileri avlayıp öldürürken denk olanın elinden ölmekse en büyük hayali. Scorpion, Mr. Negative, Lizard gibi düşmanların da serbest kalmasıyla, Spider-Man zamanında yenmek için uğraştığı bu yaratıkları Kraven’dan koruyan biri durumuna düşmüştür. Kraven gerek tema müziği, gerekse sunum olarak bence çok başarılı aktarılmıştı.
Olması Gereken Bir Venom
Olması gerektiği dememin sebebi, Tom Hardy’nin hayat verdiği Venom’un başarılı aktarıldığını düşünmüyor olmam. O karanlık, kasvetli ve korkunç havasının yeteri kadar verilmiyor oluşu hep canımı sıkıyordu. Neyse ki bu oyun hasretini çektiğim o korkutucu Venom’u bize gösterdi. Simbiyotumuz oyunun ilk anlarından itibaren ufak ufak varlığını hissettiriyor. Ancak oyunun yönetmeni Bryan Intihar‘ın iddia ettiği gibi “Tahmin edilemeyecek bir hikaye” cümlesini karşılayamıyordu. Bu bir sorun mu diye sorarsanız da muhtemelen hayır cevabını veririm. Çünkü sunum iyi olduğu sürece twistlere ihtiyaç çok duyulmuyor.
Simbiyot kostümünü nasıl aldığımız kısmına çok değinmek istemiyorum ancak kostümü aldıktan sonraki Peter’ın git gide yozlaşıp, geçmişinin izleriyle ilgili sinirlenmeye başlaması gayet güzel aktarılmış. Sadece oyunun sonlarına doğru bir kısmın biraz aceleye getirildiğini düşünüyorum. Bunun dışında Venom ile ilgili her şeyi çok beğendiğimi söylemem lazım.
Peter, Miles ve MJ Ne Durumda
Peter, May Hala’nın ölümünün ardından onun evine taşınmış. Arada sırada MJ ile burada kalan Peter nispeten normal bir hayat yaşamaktaydı. Ta ki Avrupa’da tedavi olan en yakın arkadaşı Harry bir gün kapısına gelene kadar. Okuldaki işinden de kovulmasının ardında iş hayatı iyi gitmeyen Peter’a Harry, “Dünya’yı iyileştirme” hayallerini gerçekleştirebileceği fırsatı sunar. İş hayatı da bir şekilde raylarına oturan Peter için her şey bir noktaya kadar çok iyi gidecekti.
Miles aslında oyununda bıraktığımız gibi. Ailesi ve yakın arkadaşlarıyla Spider-Man olma arasındaki dengeyi oturtmaya çalışan nispeten daha tecrübeli bir örümcek adam. Bir yandan kabul mektubu yazmaya uğraşan Miles, bir yandan da örümcek dostu Peter ile yaşadığı sorunları çözmeye uğraşıyor. Miles ile ilgili en çok hoşuma gidense kendi oyununda çok güçlü olduğunu düşündüğüm örümcek güçlerinin biraz daha zayıflatılmış hissettirmesi oldu. Çünkü o oyunu oynadıktan sonra “Peter’a neden ihtiyaç var ki?” sorusunu çok defa sormuştum.
MJ de bıraktığımız gibi demek isterdim ama karakteri ilginç bir şekilde diğer karakterlere oranla daha fazla yaşlandırmışlar. Jay Jonah Jameson’ın Daily Bugle’da kafa ütülemesi haricinde Peter ve Miles’a yardım etmekle uğraşıyor. Burada yardım etmenin içeriğini sadece kötüleri bulma ve bizimkilere söyleme olarak düşünmeyin. MJ’in asla yapamayacağı şeyler yapıyor ki bi noktada benim biraz sinirimi bozdu bu durum. Yapımcılar ilk oyun için yapılan “MJ bölümleri çok sıkıcı” eleştirisini dikkate alıp çok farklı bir şekilde çözmek istemişler fakat benim çok hoşuma gitmedi.
Yan Görevler Nasıl Olmuş?
Ana hikayeyle ilgili daha fazla detay vermeden o konuyu kapatayım. Biraz da yan görevlerden konuşalım. Yan görevler ilk oyuna göre daha kaliteli olsa da tam beklediğim gelişmeyi göremedim. Ancak birkaç yan görevin hakkını vermem lazım özellikle kültistlerin yer aldığı yan görevler gayet zevkliydi. Bir de ilk oyundan da güvercinleriyle bildiğimiz Harold’un görevi çok güzeldi. Onun dışında yapılan görevlerse tam olarak mahallemizin küçük örümcek adamının görevleri.
Toplanabilirler, ilk oyundakiler ile aynı şekilde karşımıza çıkıyor. Yine fotoğraf çekme görevlerimiz duruyor ama bu sefer yapıları çekmiyoruz. Biraz daha fotoğrafçı gibi takılıyoruz. Onun haricinde de Spider-Bot’ları topluyoruz. Sonunda da ilk oyundaki gibi kostüm açıyoruz. En çok hoşuma gidense, oyunu %100 yapmak için her bölgede 10-15 tane suç durdurma görevinin kalkmış olması.
Kostüm demişken oyundaki kostüm çeşitliliği gerçekten inanılmaz. Sayısız kostüm ve her birinin 4 farklı renk seçeneği var. Her görev bitişinde başka kostüm seçiyordum ve neredeyse hala giymediğim kostümlerim var.
Dövüş Mekanikleri
Dövüş mekaniği ilk oyunda biraz vur ve kaç şeklinde ilerliyordu. İlk başlarda keyifli gelse de sonra tekdüzeleştiğinden dolayı birazcık bayabiliyordu. İkinci oyunun başlangıcı da bu şekilde ilerlese de karakterlerimize ait özellikleri yavaş yavaş açmaya başladığımızda oyun farklılaşmaya başlıyor. Özellikle Souls oyuncularının bildiği Parry mekaniğinin de oyuna eklenmesi oynanışı çok keyifli ve farklı yapıyor. Parry ile beraber kaçınılamaz saldırılar da oyuna eklenmiş.
İlk oyundaki eksiklerden birisi de bence ekstra aletlerimizi çok kullanmaya gerek duymuyor oluşumuzdu. Bu oyunda da bu durum çözülmüş çünkü bir savaş içindeki düşman çeşitliliği cidden çok zorlayıcı olabiliyor. Bir tanesi örümcek özelliklerini kullanmayı engellerken bir tanesi de havadan size saldırıyor mesela. Bunlara bir de yerden saldıran daha tank düşmanlar eklenince tam bir kaos oluyor. Bunlar da sizleri vur ve kaç mekaniği dışında başka şeyleri de kullanmaya itiyor. Oyunu en zor modda oynayan bana ciddi derecede zorluk yaşattı bu düşman çeşitliliği.
Her örümcek adamın kendine ait 4 adet yetenek slotu bulunmakta. Bunlar oyun başında Miles için kendi oyunundaki Venom güçleri, Peter için ise Otto’nun kolları benzeri yetenekler. Oyunda ilerledikçe Miles’a elektrik güçleri açmaya başlarken Peter’a da simbiyot güçleri açmaya başlıyoruz. Bu güçleri de 4 slota istediğiniz gibi yerleştirip oynayabiliyorsunuz.
Yeni Harita ve Teknik Detaylar
Harita ilk oyuna göre neredeyse 2 kat büyük. Şehir daha canlı ve haliyle yapılacak çok daha fazla şey var. Şehir bu kadar canlı olunca bu noktada da daha güçlü bir makineye ihtiyaç oluyor ve bu da oyunun neden PS4’e çıkmadığının açıklaması oluyor. Yeni eklenen kanatla uçma mekaniği şehirde seyahati inanılmaz hızlandırıyor ve PS4 böyle bir mekaniği kaldıramaz.
Oyunda “Performance” ve “Fidelity” isimli iki adet grafik modu var. Ray Tracing iki modda da mevut. Bu iki modu da birbirinden ayıran Fidelity modu 4k /30 fps iken Performance modu 1080p /60 fps. Ben bu tarz oyunları 60 fps oynamayı daha çok sevdiğimden Performance modunda oyunu oynadım ama eminim Fidelity de iyidir. Görsellik iki modda da gayet güzel görünüyor ancak biraz daha iyi görünmesini beklerdim. Sonuçta ilk oyun 2018 yılında çıktı ve grafikler olması gerekenden biraz daha az gelişmiş gibi hissettim.
En övülmesi gereken kısım ise SSD’nin gücünün gerçekten hakkını veriyor olması. Insomniac PS5’i neredeyse çözmüş. Özellikle konsolun çıkışından beri söylenen “yükleme sürelerinin kısalması” ibaresi en net bu oyunda hissediliyor. Muhtemelen kullanmak istemeyeceksiniz ama oyunda fast travel yapmak neredeyse 1.5 saniye sürüyor. Sadece bu da değil, örümceklerimiz arası bi geçiş yapmak istediğimizde saniyeler içerisinde bu geçişi yapabiliyoruz. Aynı zamanda Miles ile yaptığımız bir Black Cat görevi var. Bu görevde de Ratchet & Clank oyununda yaptıkları yüklemesiz diyarlar arası geçiş olayını çok iyi kullanmışlar. Teknik anlamda oyun gerçekten çok başarılı.
Sonuç
Oyun daha çok taze olduğundan her detaya değinmek istemedim. Çünkü oynayacakların bazı şeyleri kendilerinin deneyimlemesi çok daha iyi olacaktır. Yazının başında da dediğim gibi Insomniac PS5’i kurtarmak için en çok çabalayan firma sanırım. Teknik anlamda birkaç bug harici neredeyse sorunsuz bir deneyim yaşatan Marvel’s Spider-Man 2, hikayesel anlamda da çizgi roman okurlarını mutlu edecek detaylara sahip. İlk oyunun neredeyse her anlamda üstüne koyan bir devam oyunu var karşımızda. 20-25 saatinizi ayırıp bitirebileceğiniz çok zevkli bir aksiyon oyunu olmuş. Spider-Man fanları zaten kaçırmaz ama keyifli bir oyun arayan herkese de tavsiyemdir.
Poyraz Akyol‘un diğer yazılarına ulaşmak için buraya tıklayınız.
Daha fazlası için bizi Twitter, Instagram, Discord ve Letterboxd aracılığıyla takip edebilirsiniz.
Büyük Güç, Büyük Sorumluluk | Spider-Man: Across the Spider-verse
Comments