Robert Eggers’in Nosferatu uyarlaması, sadece sinema dünyasında değil, gotik korku türünde de yeni bir mihenk taşı olarak yükseliyor. F.W. Murnau’nun 1922 tarihli sessiz filmiyle başlayan bu zamansız hikâye, Eggers’in ellerinde modern sinemanın araçlarıyla tekrar şekilleniyor. Ancak bu film sadece bir yeniden çevrim değil; yoğun temaları, görsel zarafeti ve psikolojik katmanlarıyla hem bir saygı duruşu hem de başlı başına özgün bir başyapıt. Eggers, karanlık romantizmi ve insan doğasının en ilkel korkularını, dönemin tarihsel ve toplumsal bağlamını ustaca dokuyarak sinemaseverlere yepyeni bir deneyim sunuyor. Filmin merkezinde ise ölüm, arzu ve insanlığın kendini yok etme dürtüsüne dair sarsıcı bir meditasyon yer alıyor. Bill … Nosferatu: Gölgelerin Senfonisi ve Ölümün Dirilişi okumayı sürdür