By Çocukluğundaki bir mucize ile tanınan Narcisa rahibe olunca bir manastırda öğretmen olarak çalışmaya başlar. Genç kızlarla ilgilenirken manastırda dolaşan bir hayaletin söylentilerini duymaya başlar. Narcisa, kısa bir sürede hayaletin varlığına tanıklık edecek ve korkunç bir gerçekle yüzleşecektir.
Ekim ayının başında direkt olarak Netflix platformunda yayınlanan filmin yönetmen koltuğunda ünlü İspanyol yönetmen Paco Plaza yer alıyor. Plaza, found footage türünde çığır açan Rec (2007) ile ünlü olmuş ve ardından Veronica (2017) ile başarısını sürdürmüştür. Korku filmleri ile Venedik, Toronto ve Sitges gibi prestijli film festivallerinde yönetmen Sister Death filminde Veronica‘da tanıdığımız görme engelli yaşlı rahibe Narcisa’nın gençliğine ayna tutuyor. Ancak hikayesi geçmişe dayandığı için direkt olarak bir bağlantı kurulmuyor.
Hüzünlü ve Gizemli Bir Hayalet Öyküsü
Film özellikle senaryosu ile yönetmeni ve Veronica‘yı bilenler için beklenti yaratıyor. Veronica klasik bir şeytan musallatı öyküsü anlatıyor olsa da bunu oldukça gerçekçi ve korkutucu bir biçimde sunmayı başarıyor. Bu nedenle Sister Death‘in de haliyle Veronica ve Rec kadar korkutucu olması beklenebiliyor. Fakat film bu noktada hikayesiyle ters köşe yaparak del Toro vari bir hayalet öyküsü sunuyor. del Toro vari deme sebebimiz ise tıpkı Devil’s Backbone (2001) ve Crimson Peaks (2015) gibi karanlık, ürkütücü ancak hüzünlü bir hayalet öyküsü sunuyor olması.
Olaylar geliştikçe filmdeki hayaletin değil ölümüne sebep olan insanların kötü olduğu, yalnızca yardım çığlığında bulunduğu ortaya çıkıyor. Hikayesi ile her ne kadar ortalamanın üstüne çıkıyor olsa da beklenti yarattığı korku ve gerilim yönlerinden sınıfta kalıyor. del Toro‘nun öykülerinde korku unsuru plastik makyaj ile ağırlık olarak sağlanıyorken burada görünen bir şey olmuyor ve hatta görünmeyenin korkusu bile yaratılamıyor. Bu da doğal olarak filmin akıcılığını olumsuz etkiliyor. Yalnızca gizemi ve görsel atmosferi ile sürüklüyor.
Yanlış Çerçeve Oranı Tercihi
Film, sinematografisi, müzikleri, atmosferi ve oyuncu performanslarıyla ortalamanın üstüne çıkmasa da tatmin ediyor. Özellikle manastır atmosferi görsele ve hikayeye büyük bir katkı sağlıyor. 1:33.1 çerçeve oranı tercihiyse tartışılır. Şahsen günümüzde geniş ekranın yaygın kullanılıyorken görüntünün yanlardan kesilmesini oldukça rahatsız edici buluyorum. Hikayeye özel bir katkısı olmadığı sürece 1:85.1 veya 2:35.1 ölçülerinin tercih edilmesi gerektiğini düşünüyorum. Özellikle sinemada değil de Netflix’te gösterime giren bir film olduğu düşünüldüğünde seyir keyfini olumsuz etkilemesi daha olası oluyor.
Sister Death, hüzünlü ve gizemli hayalet hikayesi ve atmosferiyle sürükleyen ancak korku ve gerilim yönünden zayıf kalan bir Paco Plaza filmi olarak Netflix’te yerini alıyor. Yönetmeni veya hayalet öykülerini sevenler bir şans verebilirler. Yazıda geçen diğer filmleri izlemediyseniz şiddetle tavsiye ederim.
Buğra Mert Alkayalar‘ın diğer yazılarına ulaşmak için buraya tıklayınız.
Daha fazlası için bizi Twitter, Instagram, Discord ve Letterboxd aracılığıyla takip edebilirsiniz.
Yorumlar