By Yedi yıllık bir aradan sonra Daredevil: Born Again, Marvel Evreni’nin en çetrefilli kahramanını geri getirmekle kalmıyor; aynı zamanda karanlıkla örtülü bir şehirde adaletin, inancın ve kimliğin sınırlarını bir kez daha sorgulayan —ancak sorgulamakla yetinip derinleşemeyen— bir anlatı sunuyor. Bu yeni sezon, Netflix döneminin kasvetli gerçekçiliğini korurken, Marvel Sinematik Evreni’nin daha geniş bağlamına da entegre olmaya çalışıyor.
Dizinin ilk iki bölümünü incelediğim yazıya buradan ulaşabilirsiniz. Bu yazının Daredevil: Born Again dizisi hakkında spoiler içereceğini de söylemeden geçmeyeyim.
Kayıp Sonrası İnanç Krizi
Sezon, daha ilk bölümde izleyiciyi sarsacak kadar cesur bir karar alıyor: Matt Murdock, kadim dostu ve ortağı Foggy Nelson’ı kaybediyor. Bu kayıp, yalnızca Matt’in ruh dünyasında değil, anlatının genel tonunda da bir kırılmaya yol açıyor. Karakterin sürüklendiği ruh hali, ona beklenmedik şeyleri yapabileceğinin sinyalini veriyor. Dizinin adına uygun şekilde, karakterin “yeniden doğması” için uygun ortam sağlanıyor. Matt, hem bir hukukçu hem de inançlı bir insan olmasından ötürü zaten çalkantılı olan iç dünyasında bambaşka bir yalnızlığa sürükleniyor. Bu yalnızlık halinin ilk dört bölümde tansiyonu yavaş yavaş yükselttiğini ve hoşuma gittiğini söyleyebilirim. Bununla birlikte, sezonun geri kalanında hikayenin yavaş yavaş sönümlendiğini hissedebiliyorsunuz.
Bu ruhsal çöküş, Wilson Fisk’in New York Belediye Başkanı olarak yükselmesiyle daha da artıyor. Fisk, süper kahramanları ve kanunsuzları yasa dışı ilan eden otoriter politikalarla şehirde yeni bir düzen kuruyor. Kağıt üstünde bu kararı seviyorum. Sadece içsel çelişkileriyle değil, aynı zamanda inandığı adalet düzeninin yozlaşmış suretiyle yüzleşmek zorunda kalan kahramanın hikayesi bana keyif veriyor. Bunun ne kadar iyi çalıştığını üçüncü bölümde gördüğümde gerçekten heyecanlandım. Şimdi sezon sona erdi ve ben başladığım yerdeymiş gibi hissediyorum. Bu anlatı, kısıtlı bölüm süresi nedeniyle devam edemedi ve dizi varması gereken yere vardı.
Başarısız Kötü Adamlar
Beni dizide rahatsız eden şeyler oldu. Bunların çoğu da Matt Murdock’ın donuk ve tıkalı karakteriyle ilgiliydi. Bir de nefret ettiğim şeyler oldu. Bunların hepsi de Muse ile ilgiliydi.
Bu sezon yarım kalmış. Malzemeleri özenle hazırlanmış bir yemeği andırıyor: pişmemiş, çiğ kalmış, boşa harcanmış. Bununla birlikte, bazıları çöpe atılmış. Bu sezon diziye dahil olan Muse’u en iyi bu şekilde tarif edebilirim. Yarım kalmış bir sezonun sonunda, epik bir sezon finali kötüsü olabilme potansiyeli taşıyordu. Bunun yerine, Matt Murdock’ın yeni love interest‘i Dr. Heather Glenn (Margarita Levieva)’ini tehdit eden vasat bir kötü adam olarak kaldı. Açıkçası, dizinin en ilginç karakterinin bu şekilde harcanması, korkunç bir yazım kararıydı. Daredevil’ın yeniden doğacağı yolda, Muse’un istemeden de olsa bunun bir parçası olması gerekiyordu.
Aynı şeyi Benjamin Poindexter için de söyleyebilirim. Netflix serisinde oldukça sevilen bu karakterin Daredevil: Born Again‘de de görünmesini istiyordum ama bu şekilde değil. Çünkü herhangi bir noktada, Poindexter’ın yaptıklarıyla sıradan bir gangsterin yaptıkları arasında motivasyon anlamında hiçbir fark yoktu.
Dizinin büyük kötüsü Wilson Fisk, nam-ı diğer Kingpin (Vincent D’Onofrio), ürpertici bir karizma sergiliyor. Soğukkanlılığıyla, neredeyse fısıltıya yakın sesiyle bile tehditkar olmayı başarabiliyor. Daredevil: Born Again, Kingpin’i sadece fiziksel bir düşman değil, ideolojik bir karşı kutup olarak konumluyor.
Kanunsuzların Adaleti ve Sonrası
Daredevil: Born Again, “kanunsuz adaletin” doğası üzerine epey düşünsel bir zemin inşa ediyor. Dizinin tonu, desteklediğimiz kahramanların yargısız infaz pratiğini sorgulamaktan geri durmuyor. Jon Bernthal‘ın Frank Castle olarak geri dönüşü, bu manada diziye yıkıcı bir enerji katıyor. Polis teşkilatı yozlaşmış, hukuk sistemi çürümüş. Bu karmaşa içinde, Punisher’ın çarpık adalet anlayışını benimseyen polisler ortaya çıkıyor. Radikal sağı temsil eden bu grup, şehrin polis güçlerinin tasfiyesi ve Task Force ismiyle yeniden örgütlenmesiyle kanunsuzları avlamaya başlıyor. Bana göre, sezon finalindeki bir sahne bu grubu anlamamızda bize yardımcı oluyor. Frank Castle, onun gözünün içine bakan ve çaresizce onun ilgisine muhtaç olan insanlarla alay ediyor. Onların, kendi hastalıklı zihinlerinde yaptıklarını haklı çıkarmalarına izin vermiyor.
Margarita Levieva‘nın canlandırdığı Heather Glenn, kayıp sonrası Matt için mutlaka korunması gereken biri olarak karşımıza çıkıyor. Glenn, başlangıçta tanımaktan zevk duyacağımız bir karakter olarak sunulsa da bu çok uzun sürmüyor. Mantıksız kararlar alan ve manipülasyona açık bir kadın figürüne indirgeniyor. Sezon finaline geldiğimizde, sadece izleyici için değil, Matt Murdock için de önemsiz hale geliyor. Bu da, ikinci sezonda görmeye devam edeceğimiz karakterin dramatik potansiyelini yok ediyor.
Bu sadece Heather Glenn için geçerli değil. Daredevil: Born Again, tüm hikaye parçalarını yarım bırakıyor. Sezon finali sonrası, zaten eksik olan bölüm sayısı nedeniyle de, adına yakışır hiçbir şeyi gerçekleştirmedi. Sinemada yaptıklarına benzer şekilde, bu sezonu da ikinci sezona hazırlık yapmakla geçirdiler. Bu nedenle de zaten, Daredevil: Born Again, esas hikayenin ve esas dizinin Marvelizasyona uğramış halidir.
Geçen yazıyı bitirdiğim gibi bitirmek isterim. Daredevil: Born Again, şimdilik mükemmel değil; fakat yapmak istediklerini yapabilirse 2026’nın en iyi dizilerinden biri olacaktır.
Uğurcan Çağlayan‘ın diğer yazılarını da okumak için buraya tıklayınız.
Daha fazlası için bizi Youtube, Twitter ve Instagram aracılığıyla takip edebilirsiniz.
Yorumlar