By Yönetmen Spike Lee’nin son filmi Highest 2 Lowest, birçok açıdan “hikayesi olan” bir film. Yönetmeni, oyuncusu, uyarlandığı film ve daha birçok farklı açıdan dikkat çeken bir yapım olduğu şüphesiz. A24 ve Apple Studios ortak yapımı olan filmin başrollerinde ise Denzel Washington, Jeffrey Wright ve Ilfenesh Hadera gibi isimler var.
Highest 2 Lowest’ın yapımcıları arasında Akira Productions da bulunuyor. Bu anlaşılabilir bir durum, çünkü film Akira Kurosawa‘nın High and Low filminin bir yeniden yapımı. 1963 tarihli bir filmi 2025 yılında çekmek pek kolay değil. Zaten Spike Lee, biraz da bu sebeple bu filmi bir remake değil, orijinal esere yeni bir bakış olarak nitelendiriyor.
Spike Lee ve Denzel Washington’u yaklaşık yirmi yıl sonra yeniden bir araya getiren film, 19 Mayıs 2025’te Cannes Film Festivali’nde festival dışı bir gösterimle dünya prömiyerini yaptı. Eylül ayının ilk günlerinde Apple TV+ üzerinden çok daha geniş bir sinema seyircisine ulaşan Highest 2 Lowest, birçok açıdan merak edilen bir film.
Orijinaline Sadık Bir Uyarlama
Highest 2 Lowest’da dikkat çeken ilk şey, uyarlandığı filme belli bir oranda sadık kalması. Film, New York’ta müzik endüstrisinin güçlü isimlerinden biri olan David King’in (Denzel Washington) hayatına odaklanıyor. King, başarı ve servet basamaklarını tırmanmış, kendi imparatorluğunu kurmuş bir figür. Ancak hikâyeyi başlatan olay, kendi çocuğu yerine şoförünün oğlunun yanlışlıkla kaçırılması olur. Bu durum, hem King’in kişisel hayatını hem de çevresindekilerle olan ilişkilerini altüst eder.
Kaçırılma olayı, klasik bir fidye pazarlığı çerçevesinde gelişirken, merkezdeki mesele yalnızca suç ve para değildir. King, bir yandan çocuğun hayatını kurtarmak için sorumluluk almak zorunda hissederken, diğer yandan kendi ailesini ve işini riske atıp atmayacağı konusunda zor bir seçimle yüzleşir. Film, karakterin vicdanıyla, toplumdaki konumuyla ve güç ilişkileriyle hesaplaşmasını gözler önüne serer.
Spike Lee, bu olay örgüsünü sadece bir gerilim hattı olarak değil, aynı zamanda sınıfsal farklılıkları ve ahlaki ikilemleri irdelemek için kullanır. David King’in lüks malikânesi ile kaçıranların yaşadığı yoksul bölgeler arasındaki keskin karşıtlık, görsel olarak da sürekli vurgulanır. Böylece film, bir yandan polisiye-gerilim çizgisinde ilerlerken, diğer yandan modern New York’un sosyal çatışmalarını açığa çıkarır.
Highest 2 Lowest, yalnızca bir kaçırılma hikâyesi değil, aynı zamanda güç, sorumluluk, empati ve sınıf farklılıklarının bireyler üzerindeki etkilerini sorgulayan çok katmanlı bir anlatı kurar.
Daha Modern Bir Yaklaşım
Bir önceki bölümde Highest 2 Lowest için “sadık bir uyarlama” ifadesini kullanmıştım. Bu her ne kadar doğru olsa da, 60 yıldan uzun bir zaman sonra gelen bir uyarlama, şüphesiz çok daha modern bir yapım olacaktır. Bu noktada, film ilerledikçe Spike Lee’nin özgün dokunuşlarıyla kendi kimliğini bulduğunu görmek mümkün. Özellikle ilk yarıda hikâye daha soğuk, mesafeli ve prosedürel bir anlatımla kuruluyor. Karakterler sanki izleyiciye biraz uzak bırakılıyor, görsellik sakin ve durağan seyrediyor. Bu tercihler izleyicide beklentiyi düşük tutarken, filmin ikinci yarısında yaşanan kırılma ile tempo bambaşka bir boyuta taşınıyor.
İkinci yarıdaki sahnelerin çok daha yoğun, enerjik ve canlı bir estetikle sunulduğu görülüyor. Müziklerin yer yer neredeyse müzikal bir filme dönecek kadar sık kullanıldığını görüyoruz. Kamera kullanımı yakın planlara yaklaşırken müzik ritmi yükseliyor. Bu görsel ve işitsel zenginlik, hikâyenin merkezindeki sınıfsal karşıtlıklarla birleşiyor. David King’in malikânesindeki ihtişam ile kaçıranların yaşadığı yoksul çevrelerin sert tezatı, hem görsel hem de tematik açıdan çarpıcı bir şekilde işleniyor. Karakterin zenginlik ve güçle çevrelenmiş dünyasından New York’un alt tabakalarına doğru yolculuğu, sadece bir mekân değişimi değil, aynı zamanda ahlaki bir yüzleşme olarak resmediliyor. Bu çatışma, film boyunca bir alt metin gibi ilerliyor ve izleyiciyi sınıf, sorumluluk ve vicdan kavramları üzerine düşünmeye davet ediyor.
Spike Lee, hikâyeyi yalnızca toplumsal farklılıkları göstermek için değil, aynı zamanda kendi sinemasal kimliğini ve çağdaş sanatla olan ilişkisini sorgulamak için de kullanıyor. Karakterlerin dilinden dökülen yapay zekâ, takipçi sayıları ve viral kültürle ilgili şikâyetler, aslında yönetmenin günümüz kültür endüstrisine dair eleştirilerinin birer yansıması gibi duruyor. Bu noktada film, yalnızca karakterlerin dramını değil, yönetmenin kendi düşüncelerini de ortaya çıkarıyor.
İyi Oyunculuklar Filmi Taşıyor
Highest 2 Lowest’ı “iyi bir film” olarak anacaksak bunun etkili olduğu konulardan biri de şüphesiz oyunculuklar. Hem iyi hem de aksayan yanlarıyla oyunculuklar bu filmde önemli bir yer tutuyor.
Yıllar sonra Spike Lee ile bir araya gelen Washington’un otoriter duruşu, özellikle iş dünyasında bir imparator figürü olarak inandırıcı. Ancak bu güçlü dış görünüşün ardındaki çatışmayı yansıtma konusunda zaman zaman aşırı ölçülü kaldığı söylenebilir. Bazı sahnelerde karakterin duygusal kırılganlığı yeterince derinlemesine hissedilmiyor; oyuncunun karizması, dramatik yoğunluğu gölgede bırakabiliyor.
İncelemenin bu noktasına kadar oyunculardan sadece Denzel Washington’ın adını geçirmiş olsak da, elbette başka iyi performanslar da var. Örneğin Paul Christopher rolündeki Jeffrey Wright, incelikli bir performans sergiliyor. Wright’ın doğal ve kontrollü oyunculuğu, karakterin sessiz gücünü öne çıkarıyor. Ancak onun da film boyunca fazla geride bırakıldığı anlar var. Hikâyede David King’in gölgesinde kalan Christopher, Wright’ın potansiyelinin tamamını gösterecek kadar geniş bir alana sahip değil. Yine de karakterin temsil ettiği insani boyutu taşımadaki başarısı, filmin ahlaki sorularını daha somut hale getiriyor.
Yan karakterlerde Ilfenesh Hadera’nın canlandırdığı Pam King, anlatının önemli bir parçası olsa da, performansı zaman zaman klişe aile dramı sınırlarına hapsoluyor. Film, karakteri daha fazla katmanla derinleştirmek yerine, büyük ölçüde eş desteği rolüyle sınırlandırıyor. Bu da Hadera’nın oyunculuk potansiyelini yeterince parlatmasına izin vermiyor.
A$AP Rocky ve Ice Spice gibi ünlü isimlerin filmdeki varlığı ise daha çok pop kültürel bir renk katma çabası olarak öne çıkıyor. Rocky’nin enerjik tavrı bazı sahnelerde filme dinamizm katarken, dramatik derinlik gerektiğinde yüzeysel kalabiliyor. Ice Spice’ın ilk sinema deneyimi ise tazelik taşısa da, dramatik ağırlığı sırtlayacak bir güvene henüz ulaşmadığını gösteriyor.
Bir Yönetmen Filmi
Highest 2 Lowest için yapılacak en yerinde övgü, bir yönetmen filmi olması diyebilirim. Bunun anlaşılması için Spike Lee’nin kariyerine kısaca bir bakmak yerinde olacaktır.
1986’da bağımsız sinema dünyasında çığır açan She’s Gotta Have It (1986) ile başlayan kariyeri, cesur ve provokatif yapımlar olan Clockers (1995) ve Bamboozled (2000) gibi filmlerle farklı evrelerden geçti. Kariyeri boyunca büyük zaferler ve tartışmalı dönemler yaşadı. 25th Hour (2002) gibi eleştirmenlerce beğenilen filmlerle övgü toplarken, She Hate Me (2004) gibi yapımlarında bütçe ve üretim kısıtlamaları açıkça hissedildi ve eleştiriler aldı. Tüm bu iniş çıkışlar, Lee’nin sanatsal cesaretinin ve deneyselliğinin birer göstergesiydi.
Lee, son yıllarda özellikle BlacKkKlansman (2018) ve Da 5 Bloods (2020) ile kariyerinde güçlü bir yeniden canlanma yaşadı. Bu filmler, hem toplumsal duyarlılık hem de sinemasal yenilik açısından onun hâlâ yaratıcı bir güç olduğunu kanıtladı. Lee’nin ilerleyen yaşına rağmen yeni projelerinde izleyiciye sürprizler sunma yeteneği, sinema dünyasında halen merak ve heyecan uyandırıyor.
Sonuç olarak, Spike Lee’nin kariyeri hem inişleri hem de zirveleriyle bir bütün olarak değerlendirildiğinde Highest 2 Lowest, hem bir saygı duruşu hem de yaratıcılığın taze bir kanıtı olarak görülebilir. Yönetmen, geçmişteki etkilerini ve iş birliklerini ustalıkla harmanlayarak, modern sinema için heyecan verici ve etkileyici bir eser sunuyor.
Can Ahmet Çelik‘ın diğer yazılarına bakmak için buraya tıklayınız.
Daha fazlası için bizi Youtube, X ve Instagram aracılığıyla takip edebilirsiniz.
Yorumlar