Blink Twice (2024): Hatırlamak Ona İyi Gelecek

Başarılı ve yetenekli oyuncu Zoe Kravitz, Blink Twice ile bu sefer yönetmenlik koltuğuna oturuyor. Kendisini The Batman, High Fidelity, Mad Max: Furry Road gibi eserlerden tanıdığımız Kravitz‘in ilk uzun metraj deneyimine, Channing Tatum, Naomi Ackie, Simon Rex, Adria Arjona gibi önemli isimler eşlik ediyor.

Garsonluk yapan Frida, bir bağış toplama gecesinde hayranı olduğu teknoloji milyarderi Slater King ile tanışır. Slater onu kendi özel adasına bir tatile davet eder. Tatilde yaşananlar garipleşince Frida’nın bir çıkış yolu bulması gerekecektir.

Bu yazı film hakkında spoiler içermektedir.

Yönetmenlik ve Başarıyla Kurulan Atmosfer

Blink Twice daha öncesinde beyaz perdede benzerlerini gördüğümüz bir “gerçekliği sorgulama – yeniden var olma” hikayesi. Film, anlatımının ana örgüsünde türe göre benzerlerinden farklı bir gelişim ve çözümleme yaşamıyor. Fakat filmin başarılı aktarımını sağlayan şey ise daha çok oluşturduğu atmosfer ve barındırdığı yönetmenlik oluyor.

Blink Twice‘ın oluşturduğu atmosferin içerisinde adeta gözümüzü kırpmadan savruluyoruz. Daha önce kısa metrajı bile olmamasına rağmen Zoe Kravitz, ilk uzun metrajıyla oldukça temiz bir iş çıkarıyor. Film anlatmak istediklerini başarıyla anlatıyor. Kendisiyle hesaplaşmasını büyük ölçüde sağlıyor. Kravitz, kamerasını en iyi şekilde kullanıyor. Kurgusunu ve anlatımını birbiri ardına geçen kısa sahnelerle geliştiriyor. Gerilimi ve gizemiyle temposunu artırıyor. Sürekli kullanılan yakın çekimler ise karakterlerin ve atmosferin izleyiciyle içselleşmesine yardımcı oluyor.

Unutmak ve Hatırlamak

Film unutmak ve hatırlamak kavramlarına bir çok atıfta bulunuyor. Hayatın en somut ve belki de en soyut kavramları üzerinden bir hesaplaşma yaratmaya çalışıyor. Unutmak daha çok gerçeği duymak istememek ve uykuya dalmak gibi bir anlamla kullanılıyor. Hatırlamak ise bir uyanış anlamına geliyor.

Karakterlerin dalınan kabustan uyanıp uyanmak istemediği üzerinden kurulan bir hesaplaşma ve karakter gelişimi görüyoruz. Filmin finalinde Frida’nın ise ancak kendisine yapılan kötülükleri bilinçli bir şekilde unutarak menfaatine çevirdiği bir sonu izliyoruz.

Kan, Zehir ve İntikam

Filmin içerisinde kullanılan bir diğer iki kavram ise kan ve zehir oluyor. Bu iki kavram hikayenin içerisinde birbirinin panzehiri olarak kullanılıyor. Karakterler, Slater’ın yarattığı kadınlara yönelik cinsel şiddet ve travma kabusundan zehir tüketerek uyanabiliyor. Zehir kavramına kendi öz zararlı yapısının ışığında iğrençliğin sembolü olarak bir atıf da mümkün. Karakterler yaşadıkları tüm bu rahatsız edici durumları ancak bir yılan zehri içerek fark edebiliyorlar. Zehri tükettikten sonraki aşama olan uyanışı sağlayan şey, burunlarından gelen kan oluyor. Genelde insana iyi şeyler çağrıştırmayan zehir ve kan tüm suçların, iğrençliklerin içerisinden çıkmaya yardımcı oluyor ve bütünleşiyor.

Bu noktadan sonra intikam ve hesaplaşma kavramının ön plana çıktığını görüyoruz. Cinsel şiddet ve travmanın insanda yarattığı sayısız ve ölçüsüz hasarın, karşı tarafa film ölçüsünde fiziki olarak verilmeye çalışıldığı sahneler izliyoruz. Kıskançlığın ve düşmanlığın dayanışmayla son bulduğu ilişkilere tanık oluyoruz. Yaşatılan eziyet ve kabusun oluşturduğu dayanışma intikam duygusuyla birleşiyor. Frida ve Sarah bir erkeği kazanmak için birbirleriyle uğraşırken yaşanılan uyanıştan sonra o erkeği yok etmenin peşine düşüyorlar. Sarah, etrafındaki diğer kadınlardan pek haz etmeyen bir profile sahipken hikayenin gelişimine uygun harika bir dönüşüm yaşıyor. İntikam ve hesaplaşma kavramları kendisini final sahnesinde de gösteriyor. Hikaye finalinde güç hiyerarşisi olarak bir yer değişimi yaşıyor. Film kendi anlatısıyla hesaplaşmak istediği kadar ve oluşturduğu anlatı kadar hesaplaşıyor.

Zoe Kravitz‘in ilk yönetmenlik deneyiminde gerileceğiniz, rahatsız olacağınız ve yeri geldiğinde güleceğiniz bir deneyim sağlıyor. Eğer Blink Twice‘ı izlemeyi düşünüyorsanız, potansiyeli yüksek bir yönetmenin doğuşuna şahit olacaksınız.