By Sinema tarihi ilk filmlerini kendi hayatından bir hikaye anlatan yönetmenlerle doludur. Bu filmler de genellikle yönetmenlerin çocukluklarını anlattıkları için Türkçede büyüme hikayeleri olarak da bilinen coming of age türüne ait filmler olur. Bu konuda en güncel örnek ise yönetmen koltuğunda Shih-Ching Tsou’nun oturduğu Left-Handed Girl var.
Kendisi daha çok yönetmen Sean Baker’ın filmlerinden tanıdığımız bir oyuncu. Öyle ki bu filmde de Sean Baker’ın epey bir katkı verdiğini görüyoruz. Filmin yapımcıları arasında da yer alan Sean Baker aynı zamanda senaryo ekibinde ve kurgu masasında da görev almış. Bu açıdan bir yönetmenin kendi oyuncusunun sinemayla olan yolculuğuna bu denli özen ve ilgi göstermesi de oldukça dikkat çekici.
Film 15 Mayıs 2025’te Cannes Film Festival’in Critics’ Week seçkisiyle dünya prömiyerini yaptı. Ardından Fransa’da 17 Eylül 2025’te, ABD’de sınırlı sayıda sinemada 14 Kasım 2025’te gösterime girdi. Son olarak 28 Kasım 2025’te Netflix üzerinden uluslararası izleyiciyle buluştu.
Filmin yukarıda coming of age türüne ait olduğunu söylesem de bunun tartışmasız bir gerçek olduğunu söylemem zor. Çünkü bazı açılardan bu türe ait filmlerden ayrıldığı noktalar da var.
Göçmen Bir Ailenin Hikayesi
Left-Handed Girl konusuna bakıldığında göçmen temasının öne çıktığı görülüyor. Kırsaldan ayrılıp başkent Taipei’ye göç eden bir anne ve iki kız kardeşin hayatı konu edilmiş. Anne, büyük şehirde ayakta kalabilmek için bir gece pazarında noodle standı açıyor. Kızlar ise bu yeni düzene hem ekonomik hem toplumsal baskılar açısından uyum sağlamaya çalışıyor. Ancak genç kızlardan küçük olanın “solak” olması, ailede saklı kalmış gelenekler ve önyargılar yüzünden hayatlarını sarsacak sırları gün yüzüne çıkarıyor.
Daha çok küçük kız Nina Ye (I-Jing) üzerinden anlatılan hikaye ilk bakışta bana yine bu yıl gösterime giren bir başka coming of age film olan Didi’yi anımsattı. O filmde de göçmenlik teması küçük bir çocuk üzerinden anlatılıyordu. Ancak orada ikinci tema nostaljiyken burada biraz daha sınıf farklılıkları diyebilirim. Bir diğer farklılık da LEft Handed Girl her ne kadar küçük bir kız çocuğu üzerinden hikayesini anlatsa da sadece onun değil büyük oranda tüm ailenin hikayesini anlatıyor. Bu açıdan bir büyüme hikayesi olduğundan kesin olarak emin değilim.
Çocuk – Genç – Kadın
Filmin merkezinde bulunan üç kişinin üçünün de kadın olması ve farklı yaşlardan olması dikkat çeken bir unsur. Yani aynı noktadan tutunmaya çalışan ama farklı zorluklar yaşayan bir ailenin üyeleri bunlar.
Filmde köyden kaçmak zorunda kalan anne Shu-Fen (Janel Tsai), iki kızı I-Ann (Shih Yuan Ma) ve küçük I-Jing ile birlikte büyük şehrin sert temposunda yeni bir düzen kurmaya çalışır. Bir yandan ekonomik baskılarla uğraşırken bir yandan da geçmişten taşıdıkları kültürel alışkanlıkların gölgesinde kalırlar. Bu hareketli, gürültülü ve yorucu şehrin içinde ayakta durmak zorunda kalan üçlü, her gün biraz daha görünmez bir hayatta kalma mücadelesi verirler.
Hikâyenin asıl kırılma noktası, küçük kız I-Jing’in solak olmasıyla ortaya çıkan çatışmadır. Aile büyüklerinden gelen “sol el şeytanın elidir” inancı, ilk bakışta küçük bir batıl inanç gibi görünür. Ancak filmin ilerleyişi, bu inancın aile içi ilişkilerde ne kadar derin yaralar açabileceğini gösterir. Solaklık, yalnızca bir çocuğun fizyolojik bir özelliği değil, kuşaklar boyunca taşınmış bir korkunun, baskının ve kültürel yükün sembolü hâline gelir. I-Jing’in davranışlarındaki çekingenlik, kendinden utanma hâli ve sürekli kontrol altında hissetmesi, geleneksel normların çocuklar üzerinde nasıl bir gölge yarattığını çarpıcı biçimde ortaya koyar.
Ailenin içinde bulunduğu ekonomik koşullar da bu baskıyı daha görünür kılar. Gece pazarındaki noodle standı, hem annenin geçim mücadelesinin hem de ailenin toplumsal görünmezliğinin bir metaforuna dönüşür. Mei, sabahın ilk ışıklarından gece yarısına kadar çalışırken, müşterilerle yaşanan küçük tartışmalar, bitmeyen pazarlıklar ve sürekli yenilenen masraflar aile üzerindeki gerilimi artırır. Bu durum, I-Ann’in üzerindeki yükü de ağırlaştırır. Ergenlik çağındaki I-Ann, bir yandan annesine destek olmaya çalışırken bir yandan da kimliğini kurma çabasıyla yalnızlaşır. Kız kardeşler arasındaki ilişki, sevgi, kıskançlık ve dayanışmanın iç içe geçtiği kırılgan bir bağa dönüşür.
Film ilerledikçe, I-Jing üzerindeki baskı giderek artar ve aile içinde sessiz bir kırılma baş gösterir. Yönetmen Shih-Ching Tsou, dramatik zirveleri yüksek sesle değil, küçük bakışlarda, saklanmış duygularda ve ev içindeki sessiz anlarda kurar. Finalde yaşanan duygusal çözülme, gösterişli bir patlama şeklinde değil; daha çok birikmiş duyguların yavaşça dışarı sızması gibidir. Bu yaklaşım, filmin gerçekçi atmosferiyle bütünleşerek hikâyenin etkisini artırır.
Sol Elin Getirdiği Meşruiyetler
Film boyunca uzun süre üzerinde durulan “sol el laneti” zamanla I-Jing için de bazı şeyleri daha makul kılmaya başlar. Küçük kız zamanla küçük hırsızlıklar yapmaya başlar ve yakalandığında yaptığı savunma sol elin lanetli olduğu düşüncesi kadar komiktir. Küçük kıza göre hırsızlığı o değil, şeytanın eli yapmıştır. Dolayısıyla bu küçük hırsızlıklar filmde suç değil küçük çocuğun baskı ve suçluluk duygusuyla başa çıkma biçimi olarak anlatılır.
I-Jing’in bu küçük hırsızlıkları, sol eliyle kurduğu özel ve neredeyse gizli bir ilişkiyi temsil eder. Sol eli, toplumun ve ailesinin lanetlediği bir uzuvken, I-Jing için ifade edemediği duyguların dışavurumu hâline gelir. Çaldığı nesneler bir bakıma onun sessiz öfkesinin, görülme isteğinin ve bastırılmış kimliğinin sembolü olur. Fakat film ilerledikçe I-Jing, kendi içsel çatışmasını fark eder ve çaldığı eşyaları geri vermek zorunda kalır. Bu geri iade anları, çocuk için hem bir yüzleşme hem bir arınma süreci gibidir. Nesneleri başladıkları yere geri koyarken yaşadığı huzursuzluk ve rahatlama karışımı duygu, karakterin kendi kimliğiyle ilk kez dürüst bir bağ kurduğunu gösterir.
Bu hikâye çizgisi, filmin genel temalarıyla doğrudan ilişkilidir. I-Jing’in gizlice çalıp sonra geri verdiği eşya döngüsü, filmin temelini oluşturan “baskı – suçluluk – arınma” üçlemesini somutlaştırır. Yönetmen Shih-Ching Tsou, çocuğun bu davranışını bir melodram unsuru hâline getirmez; aksine, onu sessiz, neredeyse belgeselvari bir gözlemle anlatır. I-Jing’in hırsızlık yaparken titreyen nefesi, eşyaları geri koyarken etrafı dinleyişi, bütün bu küçük jestler, izleyiciye onun duygusal yükünü kelimelere gerek kalmadan hissettirir.
Tüm bu “solak kız” hikayesi ailenin kendi hikayesinin içinde bir yan hikayedir. Buna rağmen ailenin yaşadığı duyguları da konsantre bir halde verecek türden bir hikaye olmasıyla oldukça dikkat çekicidir. Bu açıdan Sean Baker ve Shih-Ching Tsou’nun hikaye içinde hikaye anlatan tutumunun iyi çalıştığını söylemem gerek.
Umut Veren Bir İlk Film
Left-Handed Girl, küçük bir ailenin gündelik mücadelesini anlatıyor gibi görünse de aslında çok daha geniş, çok daha evrensel bir hikâye kuruyor. Solak bir çocuğun üzerindeki baskıdan ekonomik sıkışmışlığa, geleneksel inançların görünmez şiddetinden şehirde tutunmaya çalışan kadınların yalnızlığına kadar birçok katmanı aynı anda taşıyan film, bunu abartıya kaçmadan, sessiz ama derinden işleyen bir anlatımla yapıyor.
Yönetmen Shih-Ching Tsou’nun ince gözlemleri, I-Jing’in masumiyetinde toplanan o derin yarayı hem kırılgan hem de cesur bir sinemayla görünür kılıyor. İzleyici, filmin sonunda yalnızca bir aile hikâyesine tanıklık etmiş olmuyor; aynı zamanda kültürel baskıların, kuşak çatışmalarının ve çocukluğun kırılganlığının kişiyi nasıl biçimlendirdiğini de hissediyor. Bunu da şüphesiz Sean Baker’ın gizli özne olmasının desteğiyle yapıyor. Ancak yine de yönetmen Shih-Ching Tsou’nun da hakkını teslim etmek gerek. Henüz ilk filmi olmasına rağmen küçük bir hikayeyle bu kadar farklı temayı birbirine bağlayabilmek kolay değil.
Left-Handed Girl’ü yavaş ve sessiz ilerleyen ama izleyenin zihninde uzun süre kalacak bir film arayan herkese rahatlıkla tavsiye edebilirim. Karakterlerin iç dünyasını büyük jestlerle değil, küçük ayrıntılarla anlatan film, toplumsal normları sorgulayan, duygusal derinliği olan ve güçlü bir gerçekçilik taşıyan filmlerden hoşlanan izleyiciler için kesinlikle değerli bir iş. Left-Handed Girl, sade anlatımına rağmen bıraktığı etkiyle, modern Asya sinemasının son dönem önemli örneklerinden biri olmayı hak ediyor.
Can Ahmet Çelik‘ın diğer yazılarına bakmak için buraya tıklayınız.
Daha fazlası için bizi Youtube, X ve Instagram aracılığıyla takip edebilirsiniz.
https://shorturl.fm/heAjE