Shogun 5. Bölüm İnceleme

Kahramanlıklar Ölüler, Hikayeler Çocuklar İçindir

Shogun, ilk bölümden itibaren Japonya halkının geleneklerini titiz bir şekilde işliyor. Ölüme karşı tepkisizliklerini, mesele kaideler olduğunda katı duruşlarını özenle ekrana yansıtıyor. Geçen bölümde aklıma takılan çoğu meseleyi beşinci bölüm ile çözdüm. Dizi pek çok sorunun yanıtını 54 dakika içinde verdi.

Öncelikle Mariko ile eşi arasındaki çatışmanın sebeplerini gördük. Ailesi ihanet sebebiyle seppukuya zorlanan Mariko, eşi izin vermediği için yaşamak zorunda kalmış. Bu nedenle aralarında bir sevgi bağı yok. Mariko tarafında evlilik ne kelime, yaşamak bile zoraki iken eşi için bir hainin akrabasıyla aile olmak utanç verici. Fuji de Mariko’nun ailesinden biri. Benzer yorgunluğu her daim yüzlerinde taşımalarına artık şaşırmıyorum.

John ile Mariko arasındaki romantizmin işlenme biçimi benim için büyük bir sorundu. Bu bölüm, Buntaro’nun aslında ölmediğini öğrendim. Mariko eşini gördüğünde ne kadar şaşırdıysa ben de o kadar şaşırdım. John ve Mariko aşkının neden alelacele anlatıldığını da anlamış oldum.

Başkası Olma Kendin Ol

Efendi Toranaga’nın peşinde bir orduyla şehre giriş yapması, dizi ile aramda yoğun bir gaz alışverişine neden oldu. Dizi ne denli büyük bir bütçe ile çekildiğini izleyiciye çok sık hatırlatamıyor. Geçen bölüm top atışının ardından kopan uzuvlar ve bu bölümde yeri titreterek gelen ordu, arada bir tabağımıza eklenen ara sıcak gibiler. Başından bu yana görsellik açısından eleştirecek tek bir şey yok. Bir de üstüne böyle sürprizler eklenince izlerken derin bir oh çekiyorum. Seyirciye bu hikayenin bir savaşı anlattığını hatırlatmaları iyi oluyor.

Yabu’nun, ikili oyunları hem Ishido hem de Toranaga tarafından bilinirken hala elini kolunu sallayarak gezebilmesi beni artık rahatsız ediyor. Bu bölüm Toranaga’nın, Yabu’nun hinliğini yeğeninin sırtına yıkması üzerine verdiği tepkiyi çözemedim. Eğer “Ödüllendirilmek için de, cezalandırılmak için de alternatifsiz değilsin.” mesajı veriyorsa, şahane.

Jozen ve adamları top atışına tutulduktan sonra kellesi bir kutuya konup Efendi Ishido’ya gönderildi. Bu dakikadan sonra Yabu’nun Ishido ve ittifakları için bir anlam ifade edeceğini sanmam. Karşı tarafla dost olmak artık neredeyse imkansız. Bu şartlar altında Toranaga’nın casusunu neden hala arıyor anlamış değilim. Belki de top alayının komutasının kendisine değil de yeğenine verilmesi canını sıktığı için dikkatini dağıtmaya çalışıyor.

Ey Oğul!

Efendi Toranaga, fevri davranışı ardından oğluna iki sayfa öğüt verdi. Anladı mı derseniz, bence hayır. Nagakado, bir araba dolusu laf yedikten sonra yalnızca topçuların komutasından azledilmesine üzüldü. Toranaga şahinler, kuşlar, yer, gök, nehir, metafor üstüne metaforla oğluna hayatı ve insanları öğretmeye çalışırken, Nagakado’nun gözlerinde hala bir ışık görülmüyor. Toranaga, Yabushige ile kedinin fareyle oynadığı gibi oynarken oğlunun Yabu’nun yeğeni tarafından yönlendirilmesi gerçekten üzücü bir durum.

Buntaro’nun John ile “Kimin karaciğeri sağlam” yarışması peşine, eşinin burnu üzerinden kapı baca oklamasına gelelim. Bu anlar karakterlerin geçmişine dair pek çok bilginin sunulmasına hizmet etti. Başlarda göz devirerek izlesem de, Buntaro ve Mariko ilişkisi, izleyicinin karşı kültürü tanıması için fırsat. Bunun gibi iki an daha yaşadık beşinci bölümde. Toranaga’nın casusu açığa çıkmasın diye kendi feda eden bahçıvan ve depremden bahsediyorum.

John’a tahsis edilen evde bahçe ile ilgilenen Uejirou’nun ölümünden başlayalım. Öncelikle, Efendi Toranaga John’a ölü bir sülün hediye etti. Bu hediye karşısında çok sevinen İngiliz ölü kuşu kapı eşiğine astı. Ardından hizmetlilere ve eşi Fuji’ye dönüp “Dokunanı öldürürüm.” dedi. Ancak bunun ne kadar ciddiye alınacağı konusunda bir fikri yoktu. Kapı eşiğinde günlerce asılı kalan kuş sağlık açısından tehlike arz edince, bir kişinin onu indirmesi gerekti. Başka bir deyişle birinin intihar etmesi gerekiyordu. Sonuç olarak yaşlı Uejirou, “Zaten hastayım.” diyerek gönüllü oldu. Üstat Toranaga da bu durumu fırsat bilip, ölü Uejirou’nun kulübesine casusuyla olan yazışmalarını bıraktı. Yabushige bu tuzağa düştü ve izini sürdüğü casusun öldüğüne inandı.

Coğrafya Kaderdir

Herkes Japonların anlaşılması güç insanlar olduğunu söyleyip, hayranlık duyulası yanlarından bahseder. Shogun’un en sevdiğim yanı bize Japonya’yı ve halkını samimi bir şekilde, sebep sonuç ilişkileriyle anlatması. Başka bir deyişle, izleyicinin kültüre olan hayranlığını fırsat bilip tembellik etmemeleri beni sevindiriyor.

İnsanların bu ülkede ölümle her an burun buruna olmaları, deprem gerçeğiyle çok güzel anlatılıyor. Sonrasında gelen toprak kayması, tsunami gibi felaketleri görünce insan anlıyor. Gündelik hayatta bu olayları normalleştirmiş insanlar kılıçla ölmekten neden korksun? Ölümden korkmayan bir insanın onursuz yaşaması için sebep var mıdır?

İlk bölümlerde dalgalarla boğuşan Yabu’nun, bu bölümde deprem sırasında Toranaga’nın kılıcını çekmesi her şeyi özetliyor. Japonların karşısında dik duramayacağı tek bir zorluk yok. Bu katılığı da birbirlerine karşı gösterdikleri nezaketle kırıyorlar. Bu nezaket, Japon halkı için -geleneksel dönemden bahsediyorum elbette- insan olmak ile kaplan olmak arasındaki o incecik sınır aslında. Toprak altından son anda kurtarılan Toranaga’nın pençelerini kaybetmiş bir kedi gibi önce kılıçlarını araması bu durumu çok güzel özetliyor.

Bizi Neler Bekliyor?

Rahmetli Shogun’un varisinin annesi, gencecik yaşta dul kalmış ablamız bölümün sonunda Osaka’ya giriş yaptı. Adını bile hatırlamıyorum. Benim için hiçbir anlam ifade etmiyor. Kötü anime karakteri tonuyla konuşması beni etkilemedi. Korkutucu bakması da umrumda değil. Etkileyici bir giriş olsun istediler sanırım ama başaramadılar. Beş bölümde iki kez gözüken karakterin ben neyinden korkayım? Dizi toplasan on bölüm sürecek zaten. Zoru başarmak konusunda inanılmaz iyiler ama böyle ufak tefek meselelerde kötü çuvallıyorlar.

Geçen bölüm genelde sıkıcı olmasına rağmen güzel bir finalle kapandı. Bu bölüm ilgi çekici ilerleyişine rağmen sönük bitti. Bu dengeyi son üç bölümde tutturamazlarsa hikayeye yazık ederler. Bir sonraki bölümde buluşmak üzere, miru no o tanoshimu.