By Ben genel manada aksiyon filmlerini seven bir izleyiciyim. Devasa canavarların birbiri ile güreşmesinden tutun, casusluk filmlerine kadar her alt türünü severim hem de. Bu filmlerin başarılı birer dram öyküsü sunmasına da ihtiyaçları olduğunu düşünmüyorum. Tam tersine belki de, saf aksiyon filmleri için arkada işlenmeye çalışan bu dram öyküsü komik ve acınası bir hal alıyor. Burada demeye çalıştığım şey, herkes bir Seven Samurai yapmak zorunda değil. Cehennem Melekleri 4 de kendi kendini düşürdüğü bu çamur içerisinde, tam 1 saat 43 dakika boyunca debelenip duruyor.
Yönetmen Scott Waugh; yazar kadrosunda Kurt Wimmer, Tad Daggerheart, Max Adams ile bu film sunulmuş bize. Filmin başrolü Jason Statham (Lee Christmas) ve Sylvester Stallone (Barney Ross) beraber paylaşıyor iddiası olsa da, durum böyle değil kesinlikle. Jason Statham‘a çok fazla dakika ayrılmış durumda ve filmin aksiyon yükünü de o taşıyor.
Derme Çatma Bir Senaryo
Bazı filmler vardır, zekasını takdir ederseniz ve hayranlıkla izlersiniz. Bazı filmler vardır, sizi başkaları gibi etkilemez ama gösterilen çabayı takdir edersiniz. Bir de bazı filmler vardır ki, “eğer 100 milyon dolarım olsaydı ben daha iyisini yapabilirdim.” dedirtir size. Cehennem Melekleri 4 sinema tarihine üçüncü kategoriden dahil oldu bile.
Bu filmden bir beklentim yoktu. İlk üç filmde olduğu gibi, eski sevdiğimiz aksiyon filmi yıldızlarını izler, hoşbeş ederdik diyordum. Çok üzücü ki, film bunu bile veremedi bana. Filmin ilk 30 dakikasını sona erdiğinde, bu filmi izlemek için bir sebebim kalmamıştı. Klişe ve iyi işlenememiş bir intikam öyküsü vaadi kendini bile gerçekleştiremiyor. Başarısız diyalogların neden olduğu sempatikten yoksun karakteri önemseyemiyor izleyici. İlk 45 dakikayı bitirdiğimizde salonda uyumaya başlayan insanlar olduğunu fark ettim zaten. Bunu bugüne kadar başarabilen çok az aksiyon filmi vardır tahminimce.
Yolunu Kaybetmiş Bir Eser
Beni en çok şaşırtan da, serinin daha önceki filmlerinde başarıyla yaptıkları şeyleri tekrar edememesi oldu. Ufak bir özet geçmek isterim. Serinin ilk filmi, diyalogları ile karakterleri sempatik göstermeyi başarmıştı. İkinci film, ilk filme kıyasla dövüş koreografilerini daha iyi hale getirmişti ve başarılı bir devam filmiydi. Üçüncü film sorunların yavaş yavaş başladığının habercisiydi ama ortalamaydı. Dördüncü film ise tam manasıyla tabuta çivi taktı diyebilirim. Çocuk piyesi kıvamında yazılmış aksiyon sahneleri, yeni dönem süper kahraman filmlerinin araya sıkıştırdığı komik olmayan ve ucuz mizahla birleşmiş, ortaya deforme bir hilkat garibesi çıkmış adeta.
Sonuç olarak aksiyon dozajı da bunlardan nasibini almış. En kötü aksiyon filminde bile genelde aklımda kalan bir sahne vardır ama bu filmde onun bile olmayışı, beni gerçekten çok şaşırttı. Aksiyon filmlerinde amaçsız aksiyon can sıkar ancak alışık olduğumuz bir şeydir. Bütün bunlara rağmen amaçsız aksiyon sahneleri senaryoyu ilerletir. Filmin iddiası, filmde çok büyük şeyler olduğu yönünde. Nükleer bombalar, patlayan askeri araçlar, takip sahneleri… bütün bunlardan aklımda hiçbir şey kalmadı.
Sözün Kısası
Cehennem Melekleri 4, daha iyi bir yönetmen ile serinin ömrünü arttırabilecek bir filmdi. Serinin taze kan ihtiyacı, Jason Statham önderliğinde yeni jenerasyonun aksiyon filmi yıldızlarını doğurabilirdi fakat bu yapılmadı. Onun yerine ortalama bir serinin, tatsız bir parçası oldu. Dürüst olmak gerekirse, bu serinin yeni filmi için heyecanlanan kimseyi görmedim. Elbet oralarda bir yerlerde Cehennem Melekleri hayran kitlesi vardır ama ben karşılaşmadım.
Bu nedenle filmin bütçesini karşılayabileceğini, karşılasa bile kar edebileceğini düşünmüyorum. Günün sonunda buna sinema izleyicisi karar verecek. Bizler, izleyici olarak, çok daha iyi filmleri hak ediyoruz. Bu nedenle böyle filmlere para kazandırmaktan kaçınmalıyız.
Uğurcan Çağlayan‘ın diğer yazılarına bakmak için buraya tıklayınız.
Comments